30.11-04.12.2022. Powstanie, św. Barbara i serce.

Ostatni dzień jedenastego miesiąca roku, jak zwykle, przypomina nam
o wybuchu Powstania Listopadowego anno domini 1830.
Zapoczątkowane spiskiem przeciwko dowódcy wojsk Królestwa Polskiego,
Namiestnikowi Cara, Wielkiemu Księciu Konstantemu, zawiązanym w warszawskiej Szkole Kadetów,
przekształcił się w zryw zbrojny pod przywództwem
porucznika Piotra Wysockiego.

Bezpośrednim powodem rewolty
było ogłoszenie poboru rekruta
i spodziewana interwencja Rosji
w Belgii, która właśnie uzyskała
niepodległość, po rewolucyjnej
fali, od korony francuskiej.

Przywódca spisku wkroczył w trakcie zajęć do warszawskiej
szkoły i poruszył sumienia młodych Polaków otrzymując
wkrótce wsparcie wyższych rangą oficerów armii i Sejmu.

Dowódcą wojsk powstańczych został gen. Józef Chłopicki
herbu Nieczuja, który jako 14 letni ochotnik uczestniczył
w Insurekcji Kościuszkowskiej.
Potem był żołnierzem polskiego legionu we Włoszech
i armii napoleońskiej, awansowany do stopnia generała
uzyskał tytuł barona cesarstwa.
Jednak jako dyktator powstania został wkrótce ranny
w bitwie pod Olszynką Grochowską i wycofał się
z przywództwa.

A w naszym śląskim kalendarzu początek grudnia znaczy
największe górnicze święto - Barbórkę.
Tradycja jej obchodów sięga trzeciego wieku tak,
jak i kult św. Barbary, której męczeński trud za wiarę
przyrównywany był do trudu i poświęcenia górników
w niebezpiecznej pracy.

W Gliwicach tego roku
mieliśmy dwa dni
celebracji. Sobotę 3-go, w kościele garnizonowym pod
wezwaniem naszej patronki, gdzie uroczystą mszę św.
odprawił ks. biskup Wiesław Lechowicz - Ordynariusz
Polowy Wojska Polskiego, oraz niedzielę 4-go grudnia kiedy to w katedrze poranną
eucharystię ubogacili swoją obecnością członkowie Kurkowego Bractwa Grodu
Zabrzańskiego. Gliwickie bractwo jakoś utknęło
w letargu pokovidowym,
ale mamy nadzieję że
wkrótce odzyska wigor.

Tymczasem nadchodzą
Święta Narodzenia
Pańskiego i nasi koledzy
Towarzystwa Miłośników
Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, jak co roku
ruszają z kwestą dla Polaków na wschodzie. Tym razem są częścią ogólnopolskiego
ruchu pomocy Ukrainie w jej walce przeciwko rosyjskiemu najeźdźcy.
Zachęcamy do wsparcia ich akcji czerwonego serca.
Wypada jeszcze wspomnieć, że 26 listopada Ukraińcy obchodzili rocznicę Hołodomoru,
z lat 1932-1933, który ma rangę państwowego dnia pamięci. Jak wiemy w wyniku
akcji rosyjskich władz zmarło wówczas z głodu na Ukrainie od 3,5 do 5 mln ludzi. Obecne działania, mające na celu pozbawienie Ukraińców w zimie prądu i ciepła,
wpisują się w ten sam zestaw ludobójczych środków represji, jakie Rosja stosowała
przeciwko pobitym narodom od wieków. Czy i tym razem "ruski mir"
zbierze swoje żniwo ?

10-11.11.2022. Obchody Święta Niepodległości.

Minęło nasze kolejne narodowe święto. Dzień wolny od pracy. Piątek, który,
dla wielu oznaczał dłuższy week-end. Samorządowcy, niektórzy urzędnicy,
służby mundurowe i hierarchowie Kościoła mieli jednak
pracowity dzień. Choć nie wszyscy.
Na państwową i lokalną skalę, Polacy wzięli udział
w marszach i uroczystościach.
Inni świętowali z telewizorem.

My wzięliśmy udział
w programie miasta Gliwice,
marszu Camino w Bytomiu
oraz Marszu Niepodległości.

W czwartek 10 listopada, po nowej inicjatywie Ministerstwa
Edukacji Narodowej i zaproszeniu Zespołu Szkół Samochodowych, dołączyliśmy
do uczniów i dyrekcji śpiewając,
z innymi szkołami w Polsce,
Hymn Państwowy o godzinie
11.11 podczas akademii.

Przy filiżance kawy dyrektor
podzielił się z nami refleksją,
w temacie obecności w szkole
uczniów z Ukrainy i związanych
z tym wyzwań.

Zaś w piątek miasto Gliwice
realizowało swój program obchodów. Była msza św.
w Katedrze pod przewodnictwem ks, biskupa Jana Kopca.
W tle, dostojnej oprawy dostarczył jej chór katedralny
pod kierunkiem prof. Krzyżanowskiej i kompania
honorowa garnizonu.
Świątynia była wypełniona
wiernymi.
Potem był przemarsz
uczestników pochodu na
Plac Józefa Piłsudskiego
gdzie odczytano rys
ideowo-historyczny,
oddano salwę honorową
i złożono kwiaty pod
pomnikiem Marszałka.

W tym samym czasie nasza reprezentacja uczestniczyła
w tradycyjnym przemarszu Górnośląskiego Klubu
Przyjaciół Camino szlakiem
historii Śląska i miejsc
związanych z walką
Ślązaków o wolność,
niepodległość i przyłączenie
do Macierzy.

Zgodnie z programem byliśmy w Zabrzu-Rokitnicy, w Bytomiu pod pałacem Thiele-
Winklerów, miejscach pamięci i deportacji Ślązaków w Miechowicach a także bunkrze
z okresu II wojny Światowej.
W stolicy nasi koledzy wzięli udział w Marszu Niepodległości, który bez wahania
możemy nazwać Ogólnopolskim. Delegacje różnych patriotycznych organizacji z całego
kraju z flagami i bannerami demonstrowały swoje przywiązanie do Ojczyzny, jej tradycji,
wolności i niepodległości. Byli obecni na nim, jak zawsze, również zwykli Warszawiacy. Z dziećmi, często w wózkach, młodzież, seniorzy.
Wszyscy w radosnych i podniosłych nastrojach. Obyło się bez incydentów. Służby sprawnie zneutralizowały potencjalnych wichrzycieli.

2.11.2022. Narodowy Dzień Zaduszny.

Prace przy pomniku trwają a nasze Kalendarium przypomina kolejne daty
historycznych wydarzeń i ludzi, którzy swoją postawą i działalnością
walczyli o naszą wolność i niepodległość.
Obserwujemy ewolucję postaw i odradzającą się pamięć
o faktach i tych, którzy stali po dwóch stronach mocy.

Na bazie tradycji polskich obchodów
Dnia Zadusznego, w którym
wspominamy bliskich nam członków
rodzin, którzy odeszli; ojców, dziadków, matki, babcie, braci, siostry,
rozmawiamy również o bohaterach, którzy oddali swoje życie
w walce o lepsze jutro Polski.

W radio i telewizji słyszymy rozmowy
i widzimy artefakty; miejsca
i świadków historii, tych dobrych
i tych złych.
Ważnym aspektem naszych rozmów jest przywracanie prawdy do debaty publicznej. Stało się to możliwe dzięki odzyskaniu suwerenności.
Na gruncie tych rozmów i ewolucji przed nazwą „Dzień Zaduszny”
pojawił się nowy przymiotnik - „Narodowy”.

2 listopada o godz.18.00
w zabytkowym, i odrestaurowanym
domu rodzinnym Marii Pileckiej,
otwarto wystawę stałą, ukazującą
w nowym świetle postać jednego
z największych polskich bohaterów
– „ochotnika do Auschwitz”.
Dom ten, znajdujący się w Ostrowi Mazowieckiej, w połowie trasy między Warszawą
a Białymstokiem, stał się siedzibą muzeum poświęconego pamięci Rotmistrza.
Gospodarze zapraszają.
My zaś tego dnia zapaliliśmy ułożone w biało-czerwony krzyż znicze pod tablicą
rosnącego na Placu Krakowskim w Gliwicach pomnika.
Jego strona czołowa zawiera wzmiankę o Powstaniu Lwowskim, które
rozpoczęło się w przedświąteczną noc Wszystkich Świętych 1 listopada 1918 roku.

18.10.2022. Kilka słów o pomniku.

Na Placu Krakowskim w Gliwicach przy Pomniku Powstań Polskich, jesteśmy
na etapie montażu granitowych elementów trzonu .
Prace posuwają się zgodnie z ogólnym planem,
w którym ważnym elementem są obecnie roboty
kamieniarskie. Nasz współwykonawca ma jednak
pełen kalendarz zleceń. Jak sam twierdzi, ludzi
chętnych do tego rodzaju pracy, pomimo dużego
zapotrzebowania, nie ma
na rynku zatrudnienia
zbyt wielu, więc musi sobie radzić z tymi pracownikami których ma. A my od czasu do czasu musimy
po prostu czekać.

W listopadzie następnym
elementem, do wykonania i montażu na bazie pomnika,
będzie blok granitowy z głównym napisem - dedykacją.
Pomoże to między innymi poinformować obywateli
komu obelisk jest poświęcony, bo wciąż zadawane są
nam pytania przechodniów: - A co tu będzie ? Póki co, ogarniemy w międzyczasie
okładziny, które zabezpieczają granitowe stopnie i oczyścimy powierzchnie podstawy.
A potem przeczekamy zimę, bo dalsze etapy betonowania będą realizowane
już po okresie potencjalnych mrozów.
Byle do wiosny !

24.09.2022. Polana „Hubertus”. Barut.

Jak co roku, tak i w tym, ostatnia sobota września jest dedykowana pamięci
żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Podbeskidzia, którzy w ostatnią sobotę
września 1946 roku oddali swoje życie Ojczyźnie w lesie, na pograniczu
obecnego województwa śląskiego i opolskiego pod wsią Barut.

Miejsce to, ukryte przed bezpośrednim wglądem osób podróżujących przez
ziemię śląską zielenią drzew i łąk, wybrane zostało przez NKWD i UB jako
odpowiednie dla egzekucji członków ugrupowania
NSZ kapitana Henryka Flamego ps.”Bartek”, którzy
z zamiarem opuszczenia Polski skorzystali z propozycji transportu
na zachód, zorganizowanego
dla nich przez jednego z oficerów
podziemia, jak się okazało
agenta komunistycznej
"bezpieki".

Na temat dokładnej liczby ofiar
operacji „Lawina”, jak nazwano
akcję służb, zrealizowanej
w trzech transportach kolejnych sobót września,
pierwszego od zakończenia wojny roku, istnieje kilka wersji i nie udało się ich ustalić
z całą pewnością. Logiczne jest, że na polanie „Hubertus” liczba ta mieści się
pomiędzy 90 a 140 osób, czyli tyle ile w czterech
samochodach ciężarowych mogło być transportowanych.

Jak co roku program naszej uroczystości obejmował mszę św. poświęconą pamięci żołnierzy,
apel poległych, salwę honorową
oraz złożenie wieńców i wiązanek
kwiatów pod krzyżem
symbolizującym miejsce ich pochówku. W minioną sobotę
nowym elementem było wciągnięcie polskiej flagi na maszt,
podczas odegranego przez orkiestrę ze Świbia i odśpiewanego
przez zebranych hymnu państwowego.
Hymn odśpiewał również chór „Veni Cantare”
z Wielowsi który uświetnił swoim udziałem
mszę św. i całe wydarzenie.
Tradycyjnie powitał wszystkich gospodarz spotkania, wójt Gminy
Wielowieś, a kilka słów o wypadkach jakie rozegrały się tutaj
przed 76 latami powiedział dr. Tomasz Kurpierz z katowickiego
Oddziału IPN-u. Piękne kazanie wygłosił ks. płk Krzysztof Smoleń,
proboszcz gliwickiej parafii garnizonowej św. Barbary, reprezentując
ordynariusza Wojska Polskiego biskupa Wiesława Lechowicza.

Zaakcentował żołnierski aspekt postawy młodych ludzi, broniących wobec najeźdźców
ze wschodu i zachodu wolności i tradycyjnych wartości polskiego narodu.
Po raz pierwszy na polanie „Hubertus” wybrzmiały bieżące, ukraińskie analogie,
walki i zbrodniczego okrucieństwa Rosjan w stosunku do mieszkańców ziem na których
znalazło się ich wojsko, do powojennej sytuacji Polski.
Dzisiaj mamy nieporównywalnie większy wachlarz środków głoszenia prawdy o tym.
Nie możemy jednak zapominać, że takie same, a może nawet większe możliwości
ma kłamliwa propaganda zła.

12.08 - 01.09.2022. Święto Wojska i rocznica.

Tym razem obchody Święta Wojska Polskiego w Gliwicach odbyły się w godzinach porannych czwartku 12 sierpnia. Pierwszym punktem
programu była msza święta w kościele garnizonowym
p.w. św.Barbary. Potem był przemarsz ulicami miasta
na Plac Marszałka Józefa
Piłsudskiego gdzie odbyła
się główna uroczystość ze
złożeniem kwiatów pod
pomnikiem ojca naszej niepodległości, przemówieniem
obecnego na miejscu prezydenta Gliwic, apelem
poległych i salwą honorową.

Niezwykła, jak na okazję i
tradycję jej obchodów pora,
dała skromną obecność
na Placu Piłsudskiego.
Cóż, zwyczajni ludzie o tej
porze w czwartek znajdują się w miejscach swojej pracy. My również mieliśmy
wcześniej uzgodnione wizyty i spotkania rodzinne. Tak więc i nas nie było.

Byliśmy natomiast 1 września o godzinie 4.45 na cmentarzu w Bojkowie, gdzie

witaliśmy dzień z uczestnikami uroczystości poświęconej rocznicy wybuchu
II wojny światowej. Jak zwykle pięknie przygotowane otoczenie grobów dwóch
Westerplatczyków spoczywających na cmentarzu, krótki program przypominający
tamte tragiczne dni i bezprzykładne bohaterstwo polskich żołnierzy, pięknie
wyśpiewany i wyrecytowany przez uczniów
pobliskiej Szkoły Podstawowej nr 8, dały obecnym
silną porcję otuchy i patriotycznych przeżyć
w niełatwej dziś sytuacji w Europie.
Zaproszeni goście, władze Gliwic, wojsko i poczet
sztandarowy górników z nieodległej kopalni, wraz
z harcerzami i uczniami szkoły nadali bojkowskiej
uroczystości właściwą, wielopokoleniową rangę.

Po części oficjalnej zaś był krótki poczęstunek po którym zebrani rozjechali się
do swoich zwykłych zajęć.

01.08.2022. Rocznica wybuchu Powstania.

Wśród sporów i komentarzy, z tłem międzynarodowej sytuacji wokół wojny
na Ukrainie, wakacyjnej ulgi po umiarkowanej stabilizacji inflacyjnej i wciąż
silnych upałach, obchodziliśmy kolejną rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.

Podczas uroczystości w Gliwicach i Pyskowicach frekwencja była mizerna,
w innych miastach nie było ich wcale. W Gliwicach zawyły syreny co nie zawsze
miało miejsce w przeszłości. Na rynku były race i hymn.
Pod kaplicą pamięci Kościoła św. Barbary zebrali się
zwolennicy Klubu Gazety Polskiej.

Organizatorzy
warszawskiego
marszu pamięci
i koncertu
pieśni powstańczych
zanotowali zaś najwyższą,
z dotychczasowych, frekwencję, pomimo wysiłków prezydenta stolicy
aby spacyfikować ich dążenia przyznania im ustawowej rangi i praw.
Brawo demokracja !

W tle zaś pojawiały się dziennikarskie refleksje i analizy
nad sensem, wartością i doniosłością
wojennego zrywu Polaków i ich warszawskich elit.

Obóz opozycji
eksponował wątki
zdroworozsądkowe,
obóz konserwatywny
dostrzegał wartości
i wyższość pryncypiów nad ofiarą. Pewnie spory tego typu można by przenieść
na wiele innych spraw i toczących się obecnie
dywagacji, które sprowadzić można do różnic
w charakterach wypowiadających je osób.

Cóż, pewnie zawsze będą tacy dla których heroizm
jest głupotą a poświęcenie dla dobra wspólnego
nie warte wysiłku.

Póki co tradycja upamiętniania wybuchu Powstania Warszawskiego w naszym
społeczeństwie trwa i ewoluuje do formy coraz dojrzalszej i powszechnej.
Oby tak dalej.

03.07.2022. Pielgrzymka i Zjazd Kresowian.

Tradycyjnie, jak co roku, w pierwszą niedzielę lipca na Jasnej Górze odbył się
XXVIII Światowy Zjazd i Pielgrzymka Kresowian.
Pogoda dopisała.

Obecna sytuacja międzynarodowa
i okoliczności trwającej na Ukrainie
wojny dały ciekawy wydźwięk
powtarzanym od lat głosom Polaków,
mających swoje korzenie na
wschodnich rubieżach Rzeczpospolitej, i wspierających ich środowisk
patriotycznych, domagających się upamiętnienia i uznania praw do
godnego pochówku ofiar ludobójstwa
dokonanego tam przez nacjonalistów
ukraińskich w czasie i po
zakończeniu II wojny światowej.

Program spotkania rozpoczęła
msza św. w kaplicy Matki Bożej
poprowadzona przez księdza Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego,
z kazaniem pełnym mądrych słów o zwyciężaniu zła dobrem,
odniesieniem do aktualnej na ten
czas ewangelii i przyjmowaniu
w naszych domach pielgrzymów
i sąsiadów w potrzebie.

Część oficjalna obejmowała
spotkanie w sali ks. Kordeckigo, gdzie Prezes Kongresu
Jan Skalski i zaproszeni goście, a wśród nich minister Michał Wojcik i szef Urzędu
do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Jan Józef Kasprzyk, w swoich wystąpieniach
akcentowali nieprzemijalność chrześcijańskich
zasad godnego pochówku zmarłych, obowiązujących
w kulturze
społeczeństwa
polskiego,
bez względu na sytuację.
Wybrzmiały w nich jednak także nuty nadziei na
pogłębioną refleksję wśród naszych ukraińskich
sąsiadów kultywujących przez ostatnie dziesięciolecia
„patriotyczny” przekaz nacjonalistów spod znaku UON, UPA i członków zbrojnych
jednostek współpracujących w czasie wojny z hitlerowcami.

Dla wielu uczestników Zjazdu świadomość obecności „Palca Bożego”
w tym co dzieje się obecnie na Ukrainie była oczywista, bo pomoc
naszych rodaków, dla zwykłych ludzi zmuszonych do emigracji w czasie
gdy ich ziemie najechali rysyjscy
żołdacy, powinna budzić silniejszą
refleksję niż propagandowy przekaz
potomków Bandery i Szuchewycza.

Nota bene, w trakcie konferencji zaprezentowano niedawno
uzyskane zdjęcie ukraińskiego dowódcy słynnej ukraińskiej
Brygady SS Galizien, w otoczeniu swoich kolegów, wszystkich w niemieckich
mundurach, co było i jest jawnym dowodem na twierdzenie po której stronie stali
wówczas gloryfikowani dziś przywódcy ukraińskiego narodu.

Miłym momentem spotkania było ogłoszenie przyznania tradycyjnych nagród
Kongresu osobom zasłużonym dla ruchu pamięci i głoszenia prawdy, ktorymi
w tym roku zostali ministrowie Wójcik i Czarnek za wspieranie konkursów wiedzy
i edukacji młodzieży w kwestii faktów i historii o wschodnich kresach RP.

Nie obyło się też bez poczęstunku chlebem przywiezionym z kresów
i wypieczonym tak jak to tylko kresowianie potrafią.

13.06.2022. W Pałacu Łazienkowskim.

W poniedziałek 13 czerwca, w Sali Balowej Pałacu na Wyspie
w Łazienkach Królewskich w Warszawie wzięliśmy udział w uroczystości
wręczenia działaczom
opozycji antykomunistycznej
Krzyży Wolności i Solidarności,
nadawanych za ich wkład
w dzieło odzyskania
przez Polskę niepodległości
i suwerenności lub
respektowanie praw
człowieka w PRL

Wśród odznaczonych
był Prezes, a w delegacji
kolega Przewodniczący Komisji Rewizyjnej naszego
Oddziału, również kawaler tegoż krzyża.

W imieniu Prezydenta
Rzeczpospolitej Polskiej
Andrzeja Dudy
odznaczenia wręczył
prezes IPN dr Karol Nawrocki, który w przemówieniu
przypomniał, że Krzyż Wolności i Solidarności
w sensie symbolicznym odwołuje się do Krzyża
Niepodległości II RP, który to krzyż był nadawany
z inicjatywy Aleksandry
Piłsudskiej przy
wielkim udziale
gen. Kazimierza
Sosnkowskiego.

Krzyż Niepodległości
przeznaczony był dla tych kawalerów i dam,
którzy przysłużyli się do odzyskania przez Polskę
niepodległości w roku
1918 i wpływali na
kształtowanie się granic
II Rzeczpospolitej.

Po części oficjalnej
był krótki koncert
na fortepian i śpiew,
poczęstunek i okazja
do obejrzenia wnętrz, obrazów i płaskorzeźb
eksponowanych na ścianach pałacu. Ich ogląd
budził wielorakie
refleksje, również te
z rodzaju historycznych i obyczajowych w relacji do

użytkowników tych klejnotów sztuki i architektury.

Wśród nich był m. in. cenny obraz Rebrandta, przedstawiający Lisowczyka, czyli
wojownika pogranicza wschodnich rubieży I Rzeczpospolitej, ostatnio wypożyczony
z nowojorskiej galerii, a przed II wojną światową należący do kolekcji łazienkowskiej.

27.05.2022. Pamięci Żydów, Niemców i Polaków.

27 Maja w Kozłowie niedaleko Miechowa ( województwo małopolskie ) odbył się
pogrzeb, w którym uczestniczyli nasi koledzy z pyskowickiego oddziału SPAK,
złączeni więzami rodzinnymi z osobami którym
poświęcona była ceremonia.

A mowa tu o rodzinie
Książków, ojcu, matce
i ich dwóch synach,
zamordowanych
w 1943 roku przez
Niemców za udzielenie w swoim gospodarstwie
schronienia Żydom. Matce i jej pięcioletniej córce.

W maju b.r. krakowski oddział Instytutu Pamięci
Narodowej dokonał ekshumacji szczątków rodziny,
pogrzebanych dotychczas u progu ich domu
i młyna w Wierzbicy
( w tej samej okolicy ),
by za zgodą krewnych
mogły zostać złożone
na cmentarzu.

O zbrodni przypominał jednak kamień z tablicą,
umieszczoną przez jednego z członków rodziny
w miejscu pochówku. A tekst zawierał informację
o okolicznościach jakie do niej doprowadziły.
Oto pochwycony w okolicy przez Niemców Żyd
ujawnił miejsca
schronienia swoich
współziomków,
wraz z nazwiskami
i adresami ich
dobroczyńców - Polaków, którzy otwarli drzwi
swoich domostw, świadomie ryzykując życiem
własnym i ich rodzin, dla ratowania życia innych ludzi.
Tych których okupanci przeznaczyli do zagłady.

Czy nam to coś przypomina ?

Uważamy, że o takich sytuacjach należy mówić,
a ich cichych bohaterach pamiętać.
Pomocą w tym są niewątpliwie tablice i pomniki,
również ten nasz, na Placu Krakowskim w Gliwicach,
który powoli ale uparcie wyrasta z ziemi. W mijającym tygodniu powstał drugi
stopień podstawy, na której wkrótce zostanie wzniesiona baza z odlanymi z brązu
i zakotwionymi w betonie tablicami.
Pogoda na ogół nam sprzyja, więc wszystko układa się zgodnie z planem.

Więcej na: ( ... 22 maja 2022. Uroczystości pogrzebowe rodziny Książków. ) oraz: https://krakow.ipn.gov.pl/pl4/aktualnosci/165478,Uroczystosci-pogrzebowe-rodziny-Ksiazkow-zamordowanych-za-pomoc-Zydom-w-czasie-I.html

21-30.04.2022. Pamiętne rocznice i wydarzenia.

Mija kwiecień, rosyjska agresja i wojna na Ukrainie trwa, a tymczasem w naszym kalendarium zanotowaliśmy 102 rocznicę podpisania, w nocy z 21 na 22 kwietnia
1920 roku w Warszawie, tajnej umowy o współpracy pomiędzy rządem polskim
a Ukraińską Republiką Ludową, na czele której stał
wówczas Symon Petlura ( obok wraz z członkami Centralnej Rady Republiki w 2017 roku ).

Głównym celem
tego porozumiena
było stworzenie ram
sojuszu militarnego
pomiędzy obydwoma sąsiadujacymi ze sobą krajami
w wojnie przeciwko bolszewickiej Rosji.
Znalazły się tam również zapisy przebiegu przyszłej
granicy państwowej pomiędzy tworzącymi się,
po rozkładzie carskiej Rosji, niepodległymi bytami narodowymi Polski i Ukrainy.

Ustalenia i plany przywódców obu narodów zmieniła
jednak wkrótce dynamiczna sytuacja na froncie
polsko-bolszewickim, gdzie w wyniku bitwy
warszawskiej od połowy sierpnia tegoż roku wojska
sowieckie znalazły się w odwrocie, a podpisanie
12 października w Rydze zawieszenia broni zostało uznane jako wstęp do zawarcia traktatu pokojowego zfinalizowanego w marcu 2021 roku.

Ostatecznie wojna i zawarcie pokoju, pomiędzy Polską a ZSRS, wymagającego
wzajemnego respektowania praw terytorialnych, wyparły uzgodnienia polsko-
ukraińskie, zwłaszcza te dotyczące ziem znajdujących się poza granicami Polski.

Józef Piłsudski zdawał sobie sprawę z zawodu, jakim był
dla Ukraińców traktat ryski, jednak nie widział realnej
możliwości zaspokojenia dążen Ukrainy do samostanowienia
w ówczesnych warunkach geopolitycznych ( powyżej
z Symonem Petlurą i oficerami w Warszawie i Stanisławowie
1920 roku ).

I jeszcze jedno wspomnienie: 30 kwietnia - rocznica śmierci
„Hubala”. Jednego z tych żołnierzy, którzy walczą do końca.
Henryk Dobrzański, byl weteranem I wojny światowej,
majorem Wojska Polskiego, dowódcą Oddziału Wydzielonego
kawalerii, Legionistą, sportowcem. Jego 300 osobowy oddział był tropiony przez
specjalnie sformowany 8 tys. korpus SS, którego zbrodnie na ludności cywilnej
za wspieranie „Hubala” do dzisiaj nie zostały rozliczone.
Teraz mamy inną wojnę i innego najeźcę ale metody widzimy te same.

31.03.2022. Pożegnanie żołnierza Armii Krajowej.

W środę na Cmentarzu Lipowym przy ulicy Księcia Józefa Poniatowskiego
w gliwickiej parafii i kościele Chrystusa Króla, uczestniczyliśmy w pogrzebie
kombatanta Armii Krajowej porucznika Jana Kędzierskiego.

Urodzony 1924 roku w Dynowie na Podkarpaciu w rodzinie
rolniczej pan Jan dzieciństwo i wojne spędził w ówczesnym
powiecie rzeszowskim środowiska które Go ukształtowało
i w którym się wychował.

Fundamentem Jego postawy
wobec różnych wyzwań czasów
w których przyszło mu żyć
była tradycja, kościół
i wiara katolicka.
Był żywym dowodem niezłomności charakteru w czasie gdy
barbarzyńcy ze wschodu i zachodu najechali na Jego kraj.

Zaprzysiężony kilka miesięcy przed osiągnięciem wieku
dojrzałości 1942 roku walczył z bronią w ręku i obronie
okolicznych mieszkańców, realizując zadania swojej
jednostki w zmieniającym się krajobrazie wojennym
( zob... Archiwum - Historia - Porucznik Jan Kędzierski ... ).

Po wojnie i zdobyciu
wykształcenia zawodowego
pracował jako kolejarz.

Założył rodzinę, podnosił swoje kwalifikacje,
kształcił młody narybek swoich następców.
Odebrał porcję szykan za odmowę wstąpienia do Polskiej Zjednoczonej
Partii Robotniczej, w czasach słusznie minionego PRL-u, gdy pozbawiano Go
możliwości awansu
zawodowego, lokując
na trudnych odcinkach
pracy i utrzymując na
niskim uposażeniu.

Ale On trwał
w swoich pryncypiach
jasno twierdząc że nie może wierzyć w Boga
a równocześnie podpisać się pod komunistyczną
ideologią materializmu Marksa i Engelsa.

Po okresie przemian w Polsce i powstaniu
Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej
ujawnił swoją przeszłość a jako kombatant AK
włączył w działalność gliwickiego oddziału Związku.

Za swoje zasługi został nagrodzony stosownymi odznaczeniami i awansem na stopień
oficerski. Jego otwarta, przyjacielska postawa i zachowanie w bezpośrednim kontakcie
charakteryzowało się zawsze rzetelnością i uczciwością. Jego pryncypialność mogła być
i była przykładem dla innych, zwłaszcza młodszych pokoleń.

Pożegnaliśmy skromnego, dobrego, pięknego Bożego człowieka.
Cześć Jego pamięci.

20.03.2022. Kotwica, walka, nadzieja i śmierć.

W naszym Kalendarium przypominamy o znamiennej dacie 20 marca 1942 roku,
kiedy to po raz pierwszy na murach zniewolonej okupacją niemiecką Warszawy,
pojawiła się kotwica z litera „P” jako jej głowicą i literą „W” jako jej ramionami.
Razem stanowiły one inicjały Polski Walczącej.

Historia tej kotwicy związana była z przedwojennym
Wydawnictwem Polskim R.Wegnera i jego
warszawską siedzibą, skąd pojawiła się na okładce
jednej z książek a następnie gadżetach wydawnictwa.

W czasie wojny
w rozpisanym przez
Biuro Informacji i Propagandy Armii Krajowej tajnym
konkursie ten symbol oporu i walki zwyciężył by, za
zgodą spadkobierców
praw wydawnictwa,
rozkazem dowódcy AK zostać wprowadzonym jako
jej oficjalny symbol. Wkrótce kotwica AK zaczęła się pojawiać w miejscach
dywersyjnych akcji
polskiego podziemia,
stając się symbolem
nadziei i wiary
w odzyskanie wolności,
niepodległości nie tylko
Warszawiaków lecz
rowniez całego zniewolonego narodu polskiego.

Tutaj nieodpartym skojarzeniem tamtego czasu wojny
i śmierci, w obecnej
chwili jest sytuacja
narodu ukraińskiego,
w obliczu agresji rosyjskiej (j.w.). Zbrodnie popełniane
przez Rosjan na Ukrainie przywołują pamięć zbrodni
hitlerowskich Niemiec na ziemi polskiej.

A jeśli o śmierci mowa, zamieszczamy sprostowanie
naszej noworocznej informacji zakładki „Wydarzenia” pod datą 6-12.01.2022.
Wiadomość o dziadku naszego zmarłego kolegi Tomka Żywolta pochodziła z poczty
którą można by nazwać towarzysko - pantoflową, stąd nieścisłości.
Chodziło nie o tego dziadka lecz „tamtego” i nie generała lecz pułkownika. Czyli innymi
słowy Edmunda - Krzywdę - Rzewuskiego ( na zdjęciu powyżej pierwszy z prawej )
którego grób znajduje się w tej samej alejce cmentarza lecz bliżej jej końca.

Załączamy zdjęcie małżeńskiego grobu z lekko spłowiałą plakietką IPN i krótki
diagram życiorysu ś.p. pułkownika w zakładce Archiwum / Historia ...
Archiwum - Historia - Pułkownik Edmund - Krzywda - Rzewuski. Komendant
Rejonu 6 AK Obwód VII Okręg Warszawa. Efekt kombinacji strony internetowej
i udostępnionych nam rodzinnych wspomnień. Cześć Jego Pamięci !

01.03.2022. Uroczystość pamięci w Katowicach.

I jeszcze jedna uroczystość, w której wzięliśmy udział, została zorganizowana
na cmentarzu komunalnym w Katowicach przy ul. Murckowskiej.
Tym razem po przeciwległej stronie alejki grobów
żołnierzy Armii Krajowej, gdzie powstaje ciąg mogił
żołnierzy powojennego podziemia i wybudowano
pomnik poświęcony takim jak oni.

A okazją był nasz
Narodowy Dzień
Pamięci Żołnierzy
Wyklętych. Dobrze zorganizowane przez katowicki
IPN przedpołudniowe spotkanie przedstawicieli władz
województwa, miasta
i zaproszonych gości
przy grobach nowoodnalezionych i zidentyfikowanych
szczątków dwóch śląskich niezłomnych żołnierzy. Niezłomnych i wyklętych. Skazanych na śmierć
i zapomnienie.
Straconych przez
władze komunistyczne
powojennej Polski w 1946 roku; Franciszka Skrobola
i Józefa Wawrzyńczyka. Oprawę uroczystości nadała
obecność śląskiej jednostki Obrony Terytorialnej, kompanii honorowej
i orkiestry Dywizjonu
Rakietowego Wojsk Obrony Powietrznej z Bytomia,
wyższych oficerów Dowództwa Śląskiego Okręgu Wojskowego i Policji
a także kombatantów
Armii Krajowej z ppłk.
Czerwińskim z ŚZŻAK.

W bardzo dobrym wystąpieniu dyrektor Śląskiego
Oddziału IPN dr Andrzej Sznajder poinformował
o pracach poszukiwawczych i ekshumacyjnych.
Były też słowa o prawdzie i kłamstwach, zdradzie i walce do końca, tych którzy
przysięgali wierność i niezłomność Bogu i Ojczyźnie a nie „przyjaciołom” zza
wschodniej granicy i komunistom w Polsce.

W podobnym tonie, patriotycznym i obywatelskim
zabrali również głos zaproszeni goście, a kapelan
katowickiego garnizonu intencje modlitwy.
Uroczystość zamknął apel poległych, salwa honorowa
i złożenie wieńców na grobach naszych bohaterów.
Pierwsi złożyli swoje wiązanki ich odnalezieni krewni.

Całe wydarzenie znalazło nagle nowe tło w bieżących wydarzeniach, rozgrywających
się właśnie na ziemi ukraińskiej, gdzie znane nam z historii imperialne ambicje
posowieckiej Rosji zamieniają ludzkie życie w nędzę a efekty ludzkiej pracy w ruinę.
Ci, którzy wiedzą jak, modlą się, ci którzy czują że powinni walczyć, walczą.
A ci, którzy potrafią jedno i drugie, modlą się i walczą do końca.
Tak, jak nasi żołnierze niezłomni.

14.02.2022. 80 Rocznica Powstania A.K.

Prawdopodobnie po raz pierwszy w powojennej Polsce obchodziliśmy rocznicę powstania, lub raczej powołania, Armii Krajowej na taką skalę. Oswoiliśmy się już z tym elementem naszej historii, ale
dopiero ta okrągła ( znów ) rocznica zmobilizowała wszystkie
główne organy naszego państwa do jej przypomnienia.

W województwie śląskim
w kwaterze grobów żołnierzy
AK na cmentarzu komunalnym
w Katowicach przy
ul. Murckowskiej braliśmy
udział w uroczystości
zorganizowanej przez
Wojewodę Śląskiego Jarosława Wieczorka i dyrektora śląskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej Andrzeja Sznajdera. W przemówieniach przewijał się
historyczny wątek rozkazu generala Władysława
Sikorskiego 14 lutego
1942 roku
scalającego działające
w okupowanej przez
Niemcy i Rosję Polsce
organizacje zbrojne
w jedną armię,
podporządkowaną Polskiemu Rządowi na uchodźstwie.
Praktyka, jak można się było spodziewać w warunkach wojennych, była taka, że wcześniejsze ugrupowania
czesto posługiwały się swoimi pierwotnymi nazwami,
ale w sytuacjach
konfrontacyjnych
jednoczyły do wysiłku
przeciw wspólnemu
wrogowi.
Zasadniczy trzon
kadrowy Armii Krajowej stanowili przedwojenni oficerowie, którzy uniknęli
niemieckich obozów jenieckich i sowieckich łagrów, zaś szeregowymi żołnierzami byli
młodzi chłopcy, często harcerze, którzy rwali się do walki z okupantami.

Uroczystość przy
ul. Murckowskiej
nie była jedyną.
W Gliwicach nowy
komendant garnizonu
sprawnie przeprowadził na placu apelowym
w koszarach przy ul. Gen. W.Andersa spotkanie poświęcone rocznicy powstania
Armii Krajowej na którym również byliśmy obecni.

Udało nam się
zmobilizować także
sekretarza
gliwickiego oddziału
Światowego Związku
Żołnierzy AK, który
zajął wraz z naszym prezesem miejsce na trybunie.
Pan Zbyszek Siemaszko, bo o nim mowa, sam będąc synem AK-owca z wileńskiej
3 Brygady „Szczerbca” czuł, o czym wspomniał podczas poczęstunku, dumę i radość
że polskie wojsko przejmuje tradycje i pamięć po Armii Krajowej.
My podzielamy te uczucia.
Apel poległych, salwa honorowa i krótka defilada były zaś kropką nad „i” całej
uroczystości. Dziękujemy !

30.01.2022. Setna rocznica urodzin pani major.

W minioną sobotę uczestniczyliśmy w miłej uroczystości.
Oto członkini gliwickiego oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej
pani major Maria Kulig-Gedliczka, w środowisku
lekarskim znany specjalista II stopnia chorób oczu,
obchodziła swoje
setne (100!) urodziny.

Z tej okazji koleżanki
i koledzy z gliwickiej
Rady Lekarskiej złożyli
czcigodnej jubilatce
wizytę z kwiatami i laurką a my z przedstawicielką
ŚZŻAK, przygotowaliśmy pamiątkowy dyplom
z gratulacjami, który wraz z bukietem kwiatów został
wręczony pani Marii w przeddzień jej urodzin.

Pani major w okresie
wojny należała do
pododdziału łączności
Okręgu Lubelskiego
Armii Krajowej
z pseudonimem „Figa”.

Uczestniczyła w akcji „Burza” wspierając działania
armii sowieckiej w postępującym froncie wschodnim.

Jej relacja potwierdza jednak fakty historyczne, zgodnie z którymi
po przejściu frontu szybko musiała zdejmować opaskę AK, gdyż
Rosjanie z miejsca rozpoczęli
polowania, aresztowania i wywózki
na Syberię żołnierzy polskiego
podziemia.
Obecnie sędziwa kombatantka
po przypadkowym złamaniu ręki
i pewnej degradacji zdrowia dużą
część czasu spędza w łóżku.
Fizjoterapeuta jest jednak dobrej
myśli, zaś nasze spotkanie przebiegło w serdecznej i ciepłej, rodzinnej atmosferze.

Pani Maria podśpiewywała sobie wersety hymnu
harcerskiego, a jej chrześniaczka z mężem (autorem zdjęć) i córką dzielili
się z nami swoimi
życiowymi
doświadczeniami.

Co ciekawe, obecni
gospodarze domu
i tymczasowi opiekunowie pani Marii byli otwarci
na ideę współpracy i podtrzymywania pamięci
o naszych bohaterach w ich walce z wrogami Polski i Polaków. Argumentem w dyskusji
był również list gratulacyjny dyrekcji Zespołu Szkół im. gen. Grota Roweckiego
w Gliwicach przekazany jubilatce. Być może efektem tego spotkania będzie
powstanie nowego oddziału SPAK w Łodzi ? Kto wie ?

6-22.01.2022. Nowy Rok. Zima, tradycja i śmierć.

No i mamy rok 2022 ! Tym razem początek stycznia był bezśnieżny.
Prezentujemy więc zdjęcie z początku grudnia wykonane na ośnieżonym placu
budowy naszego pomnika. Na bocznych powierzchniach
pierwszego stopnia postumentu widać odbicie śniegu
w polerowanych podstopnicach z ciemno zielonego
granitu.Tak po śląsku, po górniczemu.

Nasza prasa doniosła
o noworocznej wizycie
Marszałka Senatu Tomasza Grodzkiego u Papieża.
Złośliwi twierdzą, że pojechał z kopertą prosić
o rozgrzeszenie. A tymczasem
Covid znowu wymutował nową
wersję ( Omikron ), po której
experci oczekują piątej fali epidemii na poziomie nawet 70 tys.
zakażeń dziennie. Póki co dzieci chodzą normalnie do szkół
i wszystko wydaje się nie aż tak
tragiczne.
6 stycznia na ulicach polskich
miast ( w tym Gliwic i powiatu )
pojawiły się orszaki Trzech Króli,
które stopniowo urastają do ważnej
polskiej tradycji. W Gliwicach był to orszak
samochodowy, ale już np. w Pyskowicach ludzki.
Choinki wciąż rozświetlają nam wieczory, bo przecież rozbieramy je dopiero 2 lutego
w święto Matki Boskiej
Gromnicznej.
Tak więc cieszymy się
Bożym Narodzeniem,
jego atmosferą
i śpiewaniem kolęd.

Mieliśmy jednak też
trochę smutku. Dotarła bowiem do nas wiadomość o śmierci naszego kolegi Tomka
Żywolta, wnuka generała Armii Krajowej Anatola Żywolta, który w czasie wojny
był ostoją Polskiego Państwa Podziemnego w rejonie Pruszkowa.

Ś.p. Tomka nie widzieliśmy od dłuższego czasu. Na uzyskanych
właśnie zdjęciach z Cmentarza Centralnego w Gliwicach widoczne
jest miejsce pochówku, Jego i Jego najbliższych. Wśród nich grobu
ś.p. dziadka, dla którego
próbował uzyskać godny standard wykończenia.
Jak widać bezowocnie. Ś.p. Tomek zmarł na
mutację stwardnienia rozsianego, które w ciągu
kilku tygodni spustoszyło mu organizm
doprowadzając do zgonu. Cześć Kolego ! Wiemy
gdzie spoczywają Twoje prochy. Odwiedzimy Cię
czasem.
Jak co roku styczeń jest dla nas miesiącem
pamięci o Powstaniu Styczniowym, które najgłębiej wryło się w historię naszego
narodu przynosząc śmierć najlepszych jego synów, emigrację i degradację struktur
narodowego majątku. Ofiara ta jednak, jak biblijne obumarłe ziarno, przyniosła
stukrotny plon. Plon niepodległości w 1918 roku.

24-27.12.2021. Święta, powstania i obraz.

Tegoroczne Święta Narodzenia Pańskiego upłynęły, tak jak i rok temu,
pod znakiem ograniczeń kolejnej fali pandemii
“Covid-19” ale też wydarzeń na polsko-białoruskiej
granicy, które w zimie nieco straciły na intensywności,
lecz nie ustały.
Restrykcje sanitarne
nie są tak drastyczne
jak rok temu, a liczby
zakażeń i zgonów też
są mniejsze, proporcjanalnie do stopnia zaszczepienia
rodaków, ale maski w miejscach publicznych są wciąż
w użytku, a liczba uczestników zgromadzeń, chociażby
pasterki, niska.

Tylko wielorakie dekoracje
uliczne i tradycyjne szopki
w kościołach mamy takie
jak zawsze. Śnieg też pada
jak to w zimie, tyle że pustki
na chodnikach i drogach,
dawniej rzadkie przy tej okazji.

Święta Bożego Narodzenia są pretekstem do refleksji;
tym razem zwróciliśmy uwagę na ciekawą informację
nawiązującą do kultu Matki Bożej, w wizerunku
warszawskiej artystki Ireny Pokrzywnickiej,( powyżej )
Matki Boskiej Armii
Krajowej, znajdującej
się w zbiorach Muzeum
Powstania Warszawskiego.

Niezwykłe losy tego
obrazu i ludzi z nim związanych przypomnimy przy
następnej rocznicy wybuchu powstania, a tymczasem
akcentujemy datę 27 grudnia, po raz pierwszy obchodzonego nowego święta
państwowego - Narodowego Dnia Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego.

W Poznaniu zainscenizowano powrót Ignacego Jana Paderewskiego w przeddzień
wybuchu Powstania 1918 roku, a Prezydent Duda wziął udział w uroczystości
rocznicowej. W swoim wystąpieniu powiedział, że chciałby aby przyszłe obchody
wybuchu Powstania były obchodzone w całym kraju
( pewnie i stolicy Rzeczpospolitej ), a nie tylko stolicy Wielkopolski.

1-13.12.2021. Grudniowe spotkanie i rocznice.

Pierwszego dnia ostatniego miesiąca bieżącego roku wzięliśmy udział w uroczystej
sesji historycznej na zamku w Toszku, poświęconej Powstaniom Śląskim,
w tym setnej rocznicy ich III Powstania.
Spotkanie, pod patronatem toszeckiego burmistrza
i starosty powiatu gliwickiego połączone było
z koncertem Polskiego Teatru Historii z Mikołowa,
wystawą materiałów
ikonograficznych Muzeum
Powstań Śląskich
w Świętochłowicach
i finałem konkursu
prac uczniów lokalnych
szkół podstawowych
o tematyce powstańczej.

Prezentujemy pracę
nagrodzoną pierwszym
miejscem. Oto słynny
pociąg pancerny
“Korfanty”.

W pasażu wejścia
do zamku odsłonięto
pamiątkową plakietkę
ufundowaną przez
prezydenta
Andrzeja Dudę.

Właściwym jest
przypomnienie tutaj
szlaku powstańczego, który wiódł przez Toszek
na Górę św. Anny gdzie w maju 1921 roku m.in.
bataliony strzelecko-toszeckie toczyły wielodniowe
walki z oddziałami bawarskich Freikorps.

A 13 grudnia
obchodzimy
okrągłą ( lub raczej
kwadratową, bo 40-tą )
rocznicę wprowadzenia
w Polsce stanu wojennego, którego motorem była
tzw. Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego,
pozaparlamentarny organ służb mundurowych.

Akt ten, który był
swoistą deklaracją wojny komunistycznych zarządców
Polski wobec narodu, można określić jako desperacki
krok postawienia tamy przemianom społecznym
i politycznym, zapoczątkowanym przez powstanie
ruchu, a następnie 12 milionowego zawodowego
związku NSZZ “Solidarność“.
Jak wiemy, pokojowa rewolucja Solidarności, po zakończeniu stanu wojennego,
postępowała nadal, doprowadzając ostatecznie do rozkładu i likwidacji
komunistycznego bloku państw wschodniej Europy pod nadzorem i kontrolą ZSRR.
Najwyższą cenę zapłaciło jednak za ten sukces ponad 100 Polaków,
ofiar komunistycznych służb, które najaktywniejszych rzeczników przemian
w różny sposób pozbawiło życia.
Pamiętajmy o Nich bo to dzięki takim jak Oni możliwe są publiczne ekspozycje
akcentów pamięci takich jak ten z sąsiedztwa centrum handlowego
“Forum” w Gliwicach.

01-11.11.2021. Listopadowe święta i pamięć.

Pierwszy dzień listopada jest dniem szczególnym w polskiej tradycji.
Tak jak Polacy obchodzą pamięć o zmarłych nie czyni tego nikt.
Znicze palące się na polskich cmentarzach,
zwłaszcza wieczorem w Dzień Wszystkich Świętych,
czynią z naszych nekropolii świetlne kapsuły
pamięci i modlitwy.
To wtedy wracają znów
ci, którzy już odeszli.

Wracają także wspomnienia minionych chwil i zdarzeń.
Pamiętamy też o tych którzy nie mają swojego grobu,
żołnierzach poległych w walce gdzieś w szczerym polu
czy lesie. Pochowanych przez okolicznych mieszkańców, zgodnie z chrześcijańskim
nakazem by “umarłych pogrzebać”. Palimy im znicze pod krzyżem czy pomnikiem
by spoczywali w pokoju.

Do tej samej pamięci odwołujemy się w nasze Święto Niepodległości.
Inna jest jednak jego celebracja. I w tym roku odbył się ( z naszym udziałem )
warszawski Marsz Niepodległości, organizowany tradycyjnie przez
środowisko narodowe.
Wsparty ministerialną decyzją nadania mu
rangi uroczystości państwowej, przyprawił
o wściekłość prezydenta stolicy
i wspierających go swoimi decyzjami
sędziów, próbujących marsz zdelegalizować.

Prezydent Polski natomiast wzniośle i godnie
złożył wieńce pod pomnikami ojców naszej
niepodległości. Wziął również udział
w uroczystej zmianie warty przy
Grobie Nieznanego żołnierza a także mszy św. w Świątyni Opatrzności Bożej, gdzie
zapłonęła Świeca Niepodległości, podarowana przez papieża Piusa IX w 1867 r.
z życzeniem, aby została zapalona w wolnej Polsce.
Tymczasem my w Gliwicach 10 listopada uczestniczyliśmy w uroczystej akademii
w Zespole Szkół Samochodowych, zaś poza miastem 11 listopada, zaocznie,
( z uwagi na grypę ) w przemarszu od i do Czarnocina z Góry św. Anny
gdzie w bazylice odprawiono mszę św. w intencji naszej Ojczyzny. Krótka notyfikacja nie pozwoliła na lepsze zorganizowanie naszych szeregów ale,
jak widać, pomimo jesiennej fali pandemii, tradycja niepodległościowych wędrówek
ze śląskim klubem “Camino” wraca do łask.

08-19.10.2021. Ślubowanie i rocznica.

Jak co roku wzięliśmy udział w ślubowaniu ponad 150 uczniów pierwszych klas
Zespołu Szkół Samochodowych im. gen. Stefana “Grota” Roweckiego w Gliwicach.
Zespół, lub raczej szkoła, podtrzymuje,
dzięki poświęceniu i zawodowej dedykacji
kadry nauczycielskiej, tradycję pamięci swego
patrona a my podtrzymujemy ze szkołą
przyjacielskie stosunki.

Staramy się podkreślić, w słownym przekazie
podczas uroczystości a także w wykładach organizowanych przez SPAK, wagę
etycznych i honorowych wartości w życiu naszych bohaterów, którzy świadomie składali ofiarę swojego życia w walce o wolność
i niepodległość, przeciwko siłom przemocy
totalitarnych ideologii.
Młodzież na patriotyczne treści spontanicznie reaguje,
co i tym razem mieliśmy okazję doświadczyć,
a obecność żołnierzy służby czynnej dodatkowo podnosi
rangę tak zorganizowanych uroczystości.
Tym razem rolę składnika mundurowego wypełnił Komendant WKU ppłk. Mirosław Stefanów, który przejął schedę po płk. Romanie Nowogrodzkim.

I znów analogia bohaterstwa dała nam asumpt do przypomnienia 19 października jako, ustanowionego
ustawą Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej, Narodowego
Dnia Pamięci Duchownych
Niezłomnych. Jest to zarazem dzień w którym 1984 roku
został zamordowany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL
kapelan “Solidarności” ksiądz Jerzy Popiełuszko.

Na kazania księdza Jerzego przybywały tłumy
nie tylko warszawiaków, ale i wiernych z całego kraju,
a On niewzruszony prowokacjami, groźbami i atakami,
również fizycznymi, głosił prawdę. Ciekawe materiały
na ten temat można było ostatnio zobaczyć w polskiej
telewizji. Na jednym z nagrań ksiądz Jerzy mówił spokojnie
i świadomie, że tak jak Chrystus zginął na krzyżu za
prawdę, tak i my, jeśli znajdziemy się w takiej sytuacji,
musimy oddać swoje życie jako dowód słuszności
naszej wiary i naszego postępowania. Z Jego słów biło silne przeczucie tego
co wkrótce miało się stać.
6 czerwca 2010 roku ksiądz Jerzy Popiełuszko został ogłoszony błogosławionym
przez Kościół Katolicki a my pamiętajmy, że księża polscy również złożyli swoją
daninę krwi na ołtarzu walki o prawdę, wolność i niepodległość naszego kraju.

________________________________________________________

Informacje o wcześniejszych wydarzeniach
znajdują się w zakładce Archiwum - Wydarzenia